Zaburzenia lękowe. Emocje towarzyszą nam w każdym momencie życia, wpływają na nasze zachowanie, są odpowiedzią na dziejące się wydarzenia. Spośród nich wyróżniamy emocje podstawowe, do których należą: radość, smutek, złość, wstręt, strach, zaskoczenie. Każda z tych emocji niesie ważny przekaz, informuje o istotnych aspektach zdarzenia, wzbudza motywację do określonych zachowań. Lęk ostrzega nas przed ryzykiem, niebezpieczeństwem. Naturalnie pojawia się w odpowiedzi na coś nieznanego, pomaga przewidywać i przygotować się na różne wydarzenia. Mobilizuje nasz organizm do działania, obrony. Na przestrzeni ewolucji człowieka, strach miał szczególne znaczenie dla przetrwania i rozwoju gatunku ludzkiego. Dzięki niemu nasi przodkowie unikali niebezpiecznych zwierząt, czy trujących roślin. Dziś w świecie wysoko rozwiniętej cywilizacji wydaje się, iż jest emocją niepotrzebną. Absolutnie jednak tak nie jest! Strach jest naturalną reakcją mającą na celu wywołać czujność i uważność, a w rezultacie ochronić osobę przed potencjalnym zagrożeniem. Często przyjmuje on jednak nieadaptacyjną formę – jest nadmierny i nieadekwatny do bodźca, który go wywołuje lub przyjmuje postać nieustannie płynącego strumienia zmartwień. Wtedy lęk zamiast pomagać i chronić, utrudnia codzienne życie, jest źródłem cierpienia. Mówimy tu o zaburzeniach lękowych. Zaburzenia te przyjmują różne postacie – może być to silny lęk lub niepokój przed określonym przedmiotem, sytuacją; może wiązać się z sytuacjami społecznymi, w których dana osoba jest narażona na ocenę innych; przyjmować postać ataków paniki, czy też długotrwale utrzymującego się napięcia, licznych zmartwień. Zaburzenia te mogą występować zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Mimo, iż lęk dotyczy różnych przedmiotów i sytuacji, to we wszystkich zaburzeniach jest on nadmierny i nieadekwatny w stosunku do poziomu zagrożenia, jakie niesie za sobą obiekt lub sytuacją. Utrudnia on codzienne funkcjonowanie w życiu społecznym, zawodowym i innych ważnych obszarach. Zmusza do unikania sytuacji związanych z obiektem lęku, by nie doświadczać dyskomfortu z nim związanego. Nadmierny lęk wywołuje poczucie niezadowolenia, braku kontroli i cierpienia. Udział w psychoterapii może pomóc w jego opanowaniu i wykształceniu sposobów radzenia sobie z nim. Dzięki temu umożliwi odzyskanie równowagi wewnętrznej, poczucie satysfakcji i spokoju.
Reasumując, terapia zaburzeń lękowych jest dla osób które:
1. doświadczają silnego leku, napięcia dotyczącego różnych przedmiotów, zwierząt lub sytuacji (np. węże, pająki, lot samolotem, zastrzyki itp.), sytuacji społecznych (np. przemówienie publiczne, rozmowa z osobami nieznajomymi itp.)
2. doświadcza napadów paniki, odczuwa lęk przed ich ponownym pojawieniem się,
3. czują dyskomfort w związku z samodzielnym podróżowaniem środkami komunikacji, przebywaniem w tłumie, w otwartych przestrzeniach,
4. zmaga się z utrzymującym się długotrwale napięciem i zmartwieniami,
5. odczuwany lęk powoduje znaczne utrudnienia w życiu codziennym, wiąże się
z odczuwanym niezadowoleniem i cierpieniem,
6. unikają przedmiotów i sytuacji budzących lęk, aby nie doświadczać pojawiającego się napięcia i dyskomfortu.
Psycholog, psychoterapeuta Justyna Goldman