Model myślenia psychodynamicznego to taka koncepcja psychoterapii w której kluczowe jest dostrzeżenie nieświadomych konfliktów. Zachowania oraz objawy rozumiane są tutaj jako odzwierciedlenie nieświadomych procesów psychicznych jednostki. Pewne wzorce zachowań, relacji, charakterystyczne dla danej osoby tworzą się w dzieciństwie; z biegiem lat człowiek uwewnętrznia te wzorce i automatycznie, nieświadomie odtwarza w relacjach z innymi.
Jakie zatem przejawy nieświadomości poddaję analizie na sesji? Mogą to być marzenia senne, skojarzenia pacjenta, przejęzyczenia, jego niewerbalne zachowania. Analiza treści nieświadomych jest też powodem dla którego nie narzucam tematów spotkań czy nie ujawniam prywatnych informacji o sobie. Uznaję że do pracy psychoterapeutycznej (w rozumeniu pracy w nurcie psychodynamicznym) bardziej przydatne są wyobrażenia pacjenta o terapeucie niż fakty z jego życia. Już Freud wyróżnił dwa rodzaje nieświadomych treści: przedświadomość oraz nieświadomość. Przedświadomość można rozumieć jako pewną granicę, to treści stłumione ale nie wyparte; można je wprowadzić z powrotem w pole świadomości. Nieświadomość natomiast to treści które z róźnych powodów zostały wyparte, są zablokowane. Przedostaja się jedynie w formie symbolicznej np.: snu. Teoria psychodynamiczna zakłada że przeszłość w pewien sposób powtarza się. Nieświadomie ponownie przeżywamy dawne znaczące relacje. Ale tutaj wchodzimy już w zagadnienie „przeniesienia”, a o tym następnym razem.
Hanna Bartkowiak-Szwarc