Zaburzenia odżywiania dotykają zarówno kobiet, jak i mężczyzn. W zależności od przyjętej klasyfikacji diagnostycznej wyróżniamy kilka rodzajów zaburzeń, jednak wszystkie łączy wyraźne podobieństwo, polegające na nadawaniu bardzo dużego znaczenia figurze, wadze oraz ich kontroli i opieraniu na tym poczucia własnej wartości. Najczęściej występującymi zaburzeniami odżywiania są: jadłowstręt psychiczny (anoreksja) oraz żarłoczność psychiczna (bulimia).
Anoreksja charakteryzuje się spadkiem wagi o co najmniej 15% poniżej oczekiwanej (stosownie do wieku i wzrostu), przy czym spadek ten jest narzucony samemu sobie i jest wynikiem unikania spożywania pokarmów. Osoba cierpiąca na anoreksję ocenia siebie jako zbyt grubą i odczuwa silny lęk przed przytyciem, a w konsekwencji wyznacza sobie niski próg masy ciała, do którego dąży. Towarzyszą temu zaburzenia endokrynne osi przysadkowo-gonadalnej, co u kobiet skutkuje zanikiem miesiączkowania, a u mężczyzn utratą zainteresowań seksualnych i potencji. Ponadto może występować także prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, leków zmniejszających łaknienie, leków moczopędnych oraz podejmowanie intensywnych ćwiczeń fizycznych.
Bulimię charakteryzuje uporczywa koncentracja na jedzeniu i silne pragnienie jedzenia lub przymus jedzenia. Towarzyszą temu nawracające epizody przejadania się (co najmniej 2 razy w tygodniu w okresie 3 miesięcy) wraz z działaniami, które mają zapobiegać efektom przybierania na wadze, np. okresowe głodowanie, prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, leków zmniejszających łaknienie, leków moczopędnych, preparatów na choroby tarczycy. U osób cierpiących na bulimię typowe jest także ocenianie siebie jako osoby otyłej oraz bardzo silny strach przed przybraniem na wadze.
Zaburzenia te mogą mieć poważne konsekwencje zdrowotne, prowadzące w sytuacjach skrajnych nawet do śmierci, dlatego nie powinniśmy bagatelizować objawów. W każdym przypadku zalecane jest podjęcie psychoterapii.
Psychoterapeuta Sandra Jargieło